‘Als er een tekening binnenkomt hang ik er een prijskaartje aan’

‘Bijna dertig jaar werk ik voor Haafkes, ongelofelijk hè. Toen ik voor de liefde van Gouda naar het Oosten verhuisde, was ik natuurlijk op zoek naar een baan. Het was de eerste sollicitatiebrief die ik verstuurde en ik werd na één gesprek in Bennie’s kantoor, die toen nog aan huis zat, direct aangenomen.

Cijfers

De liefde voor cijfers zat er van jongs af aan in, waarschijnlijk overgenomen van mijn opa die een aannemersbedrijf bezat. Als er een tekening binnenkomt hang ik er een prijskaartje aan. Alles wat moet worden uitgevoerd bereken ik. De kunst is om iedere klus binnen te halen en een zo’n scherp mogelijke aanbieding op tafel neer te leggen. Ik besteed mijn meeste tijd aan projecten in Goor en omstreken, maar maak ook berekeningen voor de projecten op Bonaire.

Verandering

In die dertig jaar is er een hoop veranderd. Het leven is hectischer geworden, de regelgeving strenger. Alles moet sneller, maar daar groei je zelf in mee hè, ook ik ben harder geworden. Rond mijn vijftigste vroeg ik mezelf af; is dit het nou? Zal ik toch niet iets anders willen? Ik vloog even uit, maar besloot na 14 maanden weer terug naar Haafkes te keren, terug naar het vertrouwde nest. Het is een hecht bedrijf en de directie, de werknemers, maar ook de leveranciers en de onderaannemers voelen inmiddels als mijn eigen familie.

Toekomst

Het werk blijft uitdagend, zeker toen de vestiging op Bonaire werd opgestart, daar moesten we samen het wiel compleet opnieuw uit vinden. In principe blijf ik tot aan mijn pensioen want van Werner mag ik niet meer weg. Nog een jaar of tien, twaalf te gaan, nog een jubileum vieren en dan is het tijd om Haafkes echt te verlaten.’